گاز گرفتگی یا ریزش معدن در گیلانغرب کرماشان هفت کشته و زخمی بر جای گذاشت
در حادثه معدن روستای سرتیتان گیلانغرب کرماشان که ظهر روز جمعه ۱۳ تیرماه رخ داد، هفت تن بر اثر گازگرفتگی مصدوم شدند که یک تن از آنان به نام «جواد ثابتی منش» فوت کرد و ۶ تن دیگر مصدوم شدند.
از مجموع مصدومان این حادثه ۲ تن به دلیل وخامت حال به بیمارستان های امام رضا (ع) و ارتش کرماشان منتقل شدند.
به گفته‌ی جلیل بالایی، مدیرکل بحران مدیریت بحران کرماشان، ریزش معدن و قطع شدن تهویه سبب کشته و زخمی شدن کارگران شده است. همچنین عادل شفیعی معاون هلال احمر کرماشان هم حادثه را ناشی از ریزش معدن اعلام و از ادامه عملیات آواربرداری امدادگران این سازمان خبر داد. اما کورش محمودیان فرماندار رژیم ایران در گیلانغرب علت حادثە را گازگرفتگی اعلام کرد.
در پی حادثه ابتدا مردم بومی به کمک کارگران شتافته و سه کارگر که دچار کمبود شدید اکسیژن شده بودند را از معدن بیرون کشیدند. نیروهای امداد که بعدتر به محل رسیدند، سایر کارگران را نجات داده و به بیمارستان انتقال دادند.
گیلانغرب در غرب کرماشان بیش از ۷۲ هزار تن جمعیت ۳۲ معدن قیرطبیعی، گچ و آهک دارد که ۱۷ معدن آن فعال و ۷۵ درصد ذخیره قیرطبیعی ایران در گیلانغرب وجود دارد.
اغلب معادن ایران فرسوده و فاقد حداقل استاندارهای ایمنی و بهداشتی هستند و نظارتی بر کار آن‌ها وجود ندارد. کارگران معادن اغلب در اثر کار جسمی سنگین، تنفس گازهای سمی، و نبود نور کافی به بیماری‌های مفصلی، بیماری‌های تنفسی از جمله آسم، آب مروارید و افت شنوایی مبتلا می‌شوند و خطر ابتلا به سرطان در میان آن‌ها بالاست.
علاوه بر این، حوادث کار که به مصدومیت، قطع عضو و یا مرگ کارگران می‌انجامد، در معادن بالاست اما در بسیاری موراد پنهان می‌ماند و در رسانه‌ها و آمار رسمی منعکس نمی‌شود.
اوایل فروردین خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) گزارشی منتشر کرد که بر مبنای آمار رسمی تهیه شده و نشان می‌داد در سال ۹۸، دستکم ۴۵ کارگر معدن جان خود را حین کار از دست داده‌اند.
علت‌های اصلی مرگ معدنکاران ایران ریزش سقف، انفجار، برق‌گرفتگی، گازگرفتگی و برخورد با ماشین‌آلات سنگین صنعتی است. همه این موارد قابل پیش‌گیری هستند.
شهرام غریب، کارشناس ایمنی و بهداشت کار در گفت‌و‌گو با ایلنا علت بهبودنیافتن شرایط ایمنی کار در معدن‌های ایران را فقدان نظارت کافی و موثر دانست:
«متاسفانه در برخی بازرسی‌های ادارات کار از کارگاه‌ها شاهد هستیم که کارفرما تمام شرایط را به صورت مصنوعی کنترل کرده و عملاً برای بازرسان کار فرش قرمز ایمنی کار پهن می‌کنند. غالباً نیز فردای بازرسی شرایط کارگاه به همان حالت ناایمن قبل بازمی‌گردد و بازرسی‌ها بی‌نتیجه می‌شوند.»
غریب یک فقدان دیگر را برگزارنشدن «مانورهای حوادث کار» در معدن‌های ایران می‌داند. انجام مانور می‌تواند تجربه کارگران را برای مواجهه با لحظه بحرانی یا کمک به همکاران سانحه‌دیده‌شان آماده کند.
اشرف منصوری، یک کارشناس ایمنی و بهداشت کار دیگر دراین‌باره به ایلنا می‌گوید که نظارت وزارت صنعت، معدن و تجارت به تنهایی کافی نیست و باید بخشی از نظارت موثر را به تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری و ان‌جی‌اوهای مستقل سپرد.
رژیم اسلامی ایران اجازه تأسیس تشکل‌ها و اتحادیه‌های مستقل و نهادهای نظارتی مستقل مردمی را بر خلاف قانون اساسی خودش و پیمان‌نامه‌های جهانی کار نمی‌دهد. این موضوع به افزایش جان باختن کارگران، به‌ویژه در معدن‌ها انجامیده است.
