مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان: وارد عرصه‌ی انتخابات جاری نشده و از هیچ کاندیدایی حمایت نکند
اول و آخر یار
بنیانی‌ترین شاخص دموکراسی در جوامع بشری، جابه‌جایی بدون خشونت قدرت است که در انتخابات آزاد؛ یعنی برخورداری از حقِ «انتخاب شدن» و «انتخاب کردن» متبلور می‌شود.
در کشور ایران، انقلاب مشروطیت، مقطعی حساس از تاریخ بود که برای نخستین بار، مردم ما به‌صورتی نسبتاً دموکراتیک (هرچند طبقات و اقشار خاصی حق انتخاب شدن داشتند) وارد این عرصه‌ی مهم از زندگی اجتماعی شدند.
پس از پیروزی انقلاب ۵۷، دخالت مردم در تعیین سرنوشتشان، تحت تأثیر فضای حاکم بر انقلاب، چشمگیر بود. اما شروع جنگ، بهانه‌ای شد برای حذف بسیاری از همراهان پیشین انقلاب. تا این‌که در دوران اصلاحات، انتخابات به فاز تازه‌ای وارد شد و بخش بزرگی از جامعه، آگاهانه‌تر و هدفمندتر و امیدوارتر، به آن روی آوردند که اوج کیفی آن، شرکت در انتخابات به‌صورت «مطالبه محور» بود.
با این‌که بسیاری از مردم کوشیدند برای ایجاد تغییرات دمکراتیک در سرنوشت خود، به صندوق‌های رأی متوسل شوند، اما به دو دلیلِ بنیادی امیدشان به یأس تبدیل شد و میزان مشارکت مردم، در مسیر سرخوردگی آن‌ها از تأثیر رأیشان بر سرنوشتشان قرار گرفت: دلیل اول، موانع ساختاری بود که در تناقضات و ابهامات و نابرابری‌های موجود در قانون اساسی جمهوری اسلامی وجود دارد و مانع مشارکت‌های سیاسی و اجتماعیِ جمع کثیری از شهروندانی چون زنان و اقلیت‌های عقیدتی و مذهبی و… می‌شد. دلیل دوم، موانع کارگزاری بود که مسئولانِ نهادهای تودرتوی مؤثر در انتخابات، با اِعمال سلیقه‌های شخصی و گروهی، بسیاری از مردم را از حق انتخاب شدن محروم می‌کردند؛ چنان‌که این پروسه طی چهار دهه به مرحله‌ای رسیده است که جراحی‌های متعدد، خیلی از مسئولان تراز اول را نیز از عرصه‌ی انتخابات کنار گذاشته و آن را به امری تشریفاتی و ظاهری و بی‌کیفیت تبدیل کرده است.
در این میان، تکلیف جامعه‌ی یارسان، به‌عنوان اقلیتی اعتقادی که جایگاهی در قانون اساسی ندارند، مشخص نیست. این مردم از همان ابتدای انقلاب، از حق انتخاب شدن محروم بوده‌اند و معدود جاهایی که به‌صورت محدود می‌توانند در آن منتخب شوند، شوراهای شهر و روستا و نیز تا حدودی انتخابات صنفی است (که حتی این مقدار هم غالباً با نفی هویت، همراه بوده است). لذا مردم یارسان از شرایط انتخاب شدن در هیچ‌یک از نهادهای انتخابیِ کلان برخوردار نیستند و هیچ نامزد یا حزبی نیز پیگیری حقوق شهروندی آنان را در برنامه‌های خود اعلام نکرده است. مضافاً آن که: استعلام‌های ارگان‌های متعدد امنیتی، انتظامی و قضایی و نیز اعمال سلیقه‌ی هیئت‌های اجرایی و نظارت، زمینه‌های تضعیف امید به تأثیرگذاری بر سرنوشت خویش را در این جامعه فراهم آورده است.
با توجه به مراتب مذکور، مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان به این باور رسیده است که در شرایطی که از حق انتخاب شدنِ برابر و آزادانه برخوردار نیست و رأی‌اش تاثیری جدی بر سرنوشتش ندارد، وارد عرصه‌ی انتخابات جاری نشده و از هیچ کاندیدایی حمایت نکند.
مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان
خرداد ماه ۱۴۰۰ خورشیدی
منبع: https://t.me/hanayar7
